گرایش به ویژگی های خودبهسازی رهبر و ارتباط آن با انگیزش و مهارت خودتنظیمی در میان مدیران مدارس متوسطه شهر سنندج

خود-بهسازی" توسعه ی آگاهانه از مهارت ها، خودآغازی، هدایت و کنترل رهبری توسط مدیران برای مدتی طولانی" است. این فرایند می تواند رسمی یا غیر رسمی، درحین کار یا خارج از ساعات کار باشد. عنصر کلیدی در این است که افراد مسئولیت شناسایی و هدایت چرایی، محتوا، مکان، زمان و چگونگی رشد و بهسازی خود را برعهده دارند. هدف این مطالعه بررسی میزان گرایش مدیران مدارس متوسطه پسرانه و دخترانه شهر سنندج به ویژگی های خود- بهسازی رهبر است. نمونه مطالعه 105 نفر از مدیران مدارس متوسطه شهر سنندج بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه60 گویه ای متشکل از مولفه های درگیری شغلی، منبع کنترل، تعهدسازمانی، خود-کارآمدی و فراشناخت که ضریب پایایی آن با روش آلفای کرونباخ تأیید گردید، جمع آوری شد. درتحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه به شیوه هم زمان، و تحلیل مسیر استفاده شده است. نتایج نشان داد پیرامون ارزیابی وضعیت متغیرهای تعیین کننده گرایش به خودبهسازی رهبر شامل منبع کنترل، درگیری شغلی، تعهد سازمانی، فراشناخت، خود-کارآمدی، انگیزش و خود- تنظیمی مدیران و نیز بررسی روابط بین این متغیرها رابطه معنی داری وجود دارد و در نهایت مدل بکار گرفته شده در پژوهش با آزمون تحلیل مسیر تایید شد.